داستان از یه جایی شروع میشه که دست‌هامون این ابزارهای ظریف و پرکار توی یه آینه گیر می‌کنن. آینه‌ای که نشون میده میشه یه جور دیگه‌ای هم بود. یه جور مرتب‌تر درخشان‌تر انگار که یه تیکه جواهر کوچیک همیشه و همه‌جا همراهمون باشه.
ماجرا اینجاست که یه چیزی توی دنیای زیبایی کم‌کم داره جای خودشو محکم می‌کنه. یه چیزی که نه فقط یه رنگه نه فقط یه لاک ساده بلکه یه جور انقلاب توی آراستگی انگشت‌هاست. انگار یه فرمول جادویی پیدا شده که می‌تونه ظرافت رو با دوام و زیبایی رو با مقاومت یه جا جمع کنه.
یادمه قدیما لاک زدن یه مراسم بود. یه فرچه کوچیک یه شیشه رنگی و یه عالمه صبر. صبر برای اینکه خشک بشه صبر برای اینکه یه ضربه کوچیک خرابش نکنه و صبر برای اینکه بتونی چند روز ازش لذت ببری. اما خب همیشه یه “اما”ی بزرگ وجود داشت. “اما”یی به اسم لب‌پر شدن کدر شدن و از همه بدتر پاک شدن! انگار یه اثر هنری بود که هر لحظه ممکن بود قربانی یه اتفاق کوچیک بشه.
حالا تصور کن یه راه‌حل پیدا بشه. یه چیزی که بتونه این “اما” رو از بین ببره. یه پوشش محافظتی که نه فقط رنگ رو حفظ کنه بلکه بهش یه درخشندگی خاص هم ببخشه. یه چیزی که بتونه در برابر تمام سختی‌های روزمره قد علم کنه و تسلیم نشه.
اولش یه کم عجیب بود. یه دستگاه کوچیک یه نور آبی رنگ و یه عالمه سوال توی ذهن. این دیگه چه جورشه؟ مگه میشه یه لاک اینقدر دوام داشته باشه؟ مگه میشه دیگه نگران لب‌پر شدن و خراشیده شدن نباشم؟
ولی خب تجربه ثابت کرد که میشه. میشه یه عالمه رنگ مختلف رو امتحان کرد بی‌اینکه نگران باشی فردا صبح باید دوباره همه‌چیو از اول شروع کنی. میشه با خیال راحت ظرف شست تایپ کرد ورزش کرد و حتی باغبونی کرد بی‌اینکه ذره‌ای از اون درخشندگی و زیبایی کم بشه.
انگار یه لایه محافظ نامرئی دور انگشت‌هامون کشیده شده. یه سپر که نه فقط از رنگ محافظت می‌کنه بلکه یه حس اعتماد به نفس خاص هم بهمون میده. یه حس اینکه میشه به ظاهر خودمون اهمیت بدیم بی‌اینکه نگران دردسرهای همیشگی باشیم.
البته که همه چیز اینقدر هم رویایی نیست. هر چیزی یه روی دیگه هم داره. یه طرف تاریک‌تر که باید بهش توجه کرد.
یادمه اولین باری که خواستم این لاک بادوام رو پاک کنم یه کم گیج شدم. پاک‌کننده‌های معمولی که جواب نمی‌داد. انگار یه چسب قوی به ناخن‌هام چسبیده بود. مجبور شدم کلی تحقیق کنم و بالاخره فهمیدم که یه جور خاصی باید پاکش کرد. یه جور سوهان‌کشی ملایم یه عالمه استون و یه فویل آلومینیومی که باید دور انگشت‌هام بپیچم. یه کم طولانی بود یه کم حوصله می‌خواست ولی خب چاره‌ای نبود.
بعدش کم‌کم یه سری حرف و حدیث‌ها هم شروع شد. اینکه این نور آبی رنگ ممکنه برای پوست ضرر داشته باشه. اینکه این مواد شیمیایی ممکنه به ناخن‌ها آسیب برسونه. اینکه استفاده مداوم از این روش ممکنه باعث نازک شدن و شکننده شدن ناخن‌ها بشه.
خب راستش رو بخوای یه کم نگران شدم. شروع کردم به تحقیق کردن. مقاله‌های مختلف رو خوندم با متخصص‌های پوست و مو مشورت کردم و سعی کردم اطلاعات دقیقی به دست بیارم.
فهمیدم که همه‌چیز به میزان استفاده و نحوه انجام کار بستگی داره. اگه خیلی زیاد و بدون وقفه از این لاک استفاده کنی ممکنه ناخن‌هات یه کم ضعیف بشن. اگه موقع پاک کردن خیلی خشن باشی ممکنه به سطح ناخن‌هات آسیب برسونی. و اگه بهداشت رو رعایت نکنی ممکنه دچار عفونت‌های قارچی بشی.
اما خب همه این مشکلات قابل پیشگیری هستن. میشه با رعایت چند تا نکته ساده از تمام مزایای این روش استفاده کرد و از معایبش دور موند.
اول از همه باید به ناخن‌هات استراحت بدی. نباید همیشه و همیشه‌ی خدا روشون لاک داشته باشی. بذار یه کم نفس بکشن یه کم تقویت بشن. از روغن‌های مغذی استفاده کن بهشون ویتامین برسون و ازشون مراقبت کن.
دوم اینکه موقع پاک کردن خیلی دقت کن. خشن نباش عجله نکن و از مواد با کیفیت استفاده کن. اگه حس می‌کنی نمی‌تونی خودت این کار رو درست انجام بدی بهتره به یه متخصص مراجعه کنی.
سوم اینکه بهداشت رو جدی بگیر. قبل و بعد از لاک زدن دست‌هات رو خوب بشور و از ابزارهای تمیز و استریل استفاده کن. اگه دیدی ناخن‌هات دچار تغییر رنگ یا التهاب شدن حتما به پزشک مراجعه کن.
همه‌چیز به انتخاب خودت بستگی داره. باید ببینی چی برات مهم‌تره. زیبایی و دوام یا سلامت و طبیعی بودن؟ کدوم یکی از این دو تا ارزشش رو داره که یه سری ریسک‌ها رو بپذیری؟
شاید جواب این سوال برای هر کسی متفاوت باشه. شاید یه نفر ترجیح بده همیشه ناخن‌های مرتب و درخشانی داشته باشه حتی اگه مجبور باشه یه کم بیشتر مراقبشون باشه. و شاید یه نفر دیگه ترجیح بده یه لاک ساده و معمولی بزنه ولی خیالش راحت باشه که هیچ آسیبی به ناخن‌هاش نمی‌رسه.
من خودم هنوز به یه جواب قطعی نرسیدم. بعضی وقتا دلم می‌خواد یه لاک بادوام و بی‌نقص داشته باشم و بعضی وقتا دلم می‌خواد به ناخن‌هام یه استراحت طولانی بدم.
ولی یه چیزی رو خوب فهمیدم. اینکه زیبایی فقط یه ظاهر نیست. یه حس درونیه. یه احساس خوبه که از درون به بیرون منعکس میشه. و اگه این حس خوب با یه لاک خوش‌رنگ و یه ناخن مرتب تقویت بشه چه اشکالی داره؟
فقط باید حواسمون باشه که این زیبایی به قیمت سلامتیمون تموم نشه. باید یاد بگیریم که چطور از ابزارهای زیبایی استفاده کنیم بی‌اینکه به خودمون آسیب برسونیم.
و این یه درس بزرگ توی زندگیه. یه درسی که بهمون یاد میده چطور بین خواسته‌ها و نیازهای خودمون یه تعادل برقرار کنیم. چطور از چیزهایی که دوست داریم لذت ببریم بی‌اینکه به سلامتی و آرامشمون لطمه بزنیم.
این انتخاب با خودمونه. انتخاب اینکه چطور دست‌هامون رو توی اون آینه ببینیم. دست‌هایی مرتب و درخشان یا دست‌هایی سالم و طبیعی. هر کدوم رو که انتخاب کنیم باید باهاش کنار بیایم و مسئولیتش رو بپذیریم.
و این یه جور بلوغه. یه جور پذیرفتن اینکه زندگی پر از انتخابه. و هر انتخابی یه سری مزایا و معایب داره. مهم اینه که بتونیم با آگاهی و مسئولیت انتخاب کنیم و از نتیجه‌اش لذت ببریم.
Leave a Reply